Zasadnicze różnice między prętem gładkim a żebrowanym
Pręt stanowi wyrób hutniczy dostarczany przez branżę metalurgiczną – dystrybutorzy wyrobów hutniczych zaopatrują w nie firmy budowlane i te działające w szeroko rozumianym sektorze przemysłowym. Pręty wykonuje się między innymi z aluminium i ze stali. Za cechy typowe dla prętów stalowych uznaje się gatunek oraz klasę użytej do ich produkcji stali. Artykuły te różnią się także średnicą bądź wymiarami przekroju.
Czym różni się pręt gładki od pręta żebrowanego?
Przy realizowaniu projektów budowlanych nie można obejść się bez stali zbrojeniowej – w projekcie konstrukcyjnym powinny znaleźć się informacje na temat klasy i gatunków stali potrzebnej do jego wykonania, w tym wymaganej ilości prętów stalowych, ich długości, średnicy i kształtu. Pręty stalowe sprzedawane są w kręgach lub w wiązkach. Wyróżniamy pięć klas stali zbrojeniowej występującej przeważnie w postaci prętów gładkich i prętów żebrowanych. Poniżej podajemy ich wyróżniki.
Klasa stali zbrojeniowej stanowi czynnik decydujący o podziale na pręty gładkie i pręty żebrowane – pręty gładkie posiadają klasę A-0 i klasę A-I, natomiast pręty żebrowane oznacza się klasami A-II, A-III oraz A-IIIN. Przy czym klasa A-I jest tą najniższą, a klasa A-IIIN najwyższą. Stal zbrojeniowa o klasie A-I jest najmniej wytrzymała, ale ma inne zalety – jest miękka, plastyczna, podatna na kształtowanie, dlatego łatwo nadać jej wybraną formę. Pręty żebrowane są dwa razy bardziej wytrzymałe od prętów gładkich, ale ich obróbka wymaga czasu i większych nakładów pracy. Ponadto w porównaniu z prętami gładkimi wyróżnia je bardzo dobra przyczepność do betonu (przed kotwieniem do niego tych pierwszych należy najpierw umieścić na ich końcach mające różne kształty haki).
Wytrzymałość stali zbrojeniowej decyduje o zastosowaniu prętów stalowych. Pręty gładkie z klasy A-0 stosuje się przy konstrukcjach wznoszonych z niskiej jakości betonu. Pełnią funkcję zbrojenia konstrukcyjnego i rozdzielczego. Są również wykorzystywane jako strzemiona w pomocniczych konstrukcjach zbrojeniowych. Pręty gładkie z klasy A-I, można je łatwo odróżnić od tych z klasy A-0, ponieważ mają pomalowane na czerwono końce, odgrywają rolę zbrojenia nośnego. Służą także za strzemiona i przewiązki. Na prętach żebrowanych z klasy A-II znajdują się dwa żeberka podłużne, które biegną równolegle do długości pręta, oraz skośnie usytuowane żeberka podłużne. Wskazane pręty wykorzystuje się jako zbrojenie nośne. Pręty żebrowe z klasy A-III mają żeberka ułożone w charakterystyczną jodełkę – żeberka poprzeczne nachylają się pod kątem 60 stopni do żeberek podłużnych. Pręty te są przede wszystkim potrzebne do wykonania zbrojenia głównego. Przy czym, podobnie jak pręty gładkie z klasy A-I i pręty żebrowane z klasy A-II, można je stosować w przypadku konstrukcji narażonych na zmienne i dynamiczne obciążenia. Ponadto wszystkie wymienione przed chwilą produkty są odporne na silne działanie czynników atmosferycznych. Pręty żebrowane z klasy A-IIIN również mają jodełkę – jednak w przeciwieństwie do tych z klasy A-III posiadają dodatkowo nawalcowane odcinki żeber podłużnych znajdujących się między żebrami poprzecznymi. Pręty te są najbardziej wytrzymałe.
